به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر ؛ " کعبه زرتشت " نام بنایی است که در محوطه تاریخی " نقش رستم " در استان فارس و در هنگامه امپراتوری شکوهمند پارس ( به احتمال زیاد ، در عصر پادشاهی داریوش بزرگ ) ساخته شده است .
این بنا فقط یک ورودی بالاتر از سطح زمین دارد که با یک پلکان ، دسترسی به آن ممکن می شود . تا سال ۱۳۱۶ شمسی ، یک سوم پائینی بنا در زمین دفن شده بود و تنها در این سال و با آغاز کاوش های باستانشناسی بود که مشخص شد که بنا در سه سمت خود ( به جز ورودی ) دارای سکّوست .
همچنین در درگاه ورودی ، جای چرخش پاشنه دری سنگین و ضخیم ، نشان از در بسته بودن بنا دارد . همه ساختمان بنا ، از سنگ آهکی سفید و سیاه ساخته شده است .
در دیوار داخل این ساختمان ، واژه " کعبه " ( در زمان ساسانیان ) ، به خط پهلوی حکاکی شده است و به نظر می رسد که اعراب نیز واژه کعبه را از پارسی باستان گرفته اند .
کعبه زرتشت و کاربردی مشخص
درباره کاربرد این بنا ، دیدگاه های گوناگونی بیان شده است و تا کنون کاربرد بی شک و تردید آن ، کشف نشده است .
بخشی از کاربردهایی که درباره این بنا حدس زده شده است ، چنین اند :
- آرامگاه همیشگی داریوش که بعدها از آن صرف نظر کرده اند .
- آرامگاه موقت ( فقط تا پوسیده شدن اجساد )
- جایگاه آتش مقدس ( آتشگاه )
- جایگاه نگهداری اوستا و کتب دینی
- جایگاه پرچم های شاهی
نظریه ای تازه در خصوص کاربرد کعبه زرتشت
رضا مرادی غیاث آبادی ، پژوهشگر ایرانی که تحقیقات فراوانی در زمینه ایران باستان داشته است ، نتیجه کشف خود را در کتابی به نام " نظام گاه شماری در چارطاقی های ایران " توسط انتشارات " نوید شیراز " به چاپ رسانده و راز این بنا را منتشر کرده است .
بیشترین گمانه زنی که در خصوص کاربرد " کعبه زرتشت " انجام می شد این بود که این بنا ، محل نگهداری کتاب اوستا و اسناد حکومتی یا محل گنجینه دربار و یا آتشکده معبد بوده است ؛ اما طبق نظر غیاث ، این بنا با مقایسه با تمام بناهای گاه شماری ( تقویم ) آفتابی در سراسر جهان ؛ پیشرفته ترین ، دقیق ترین و بهترین بنای گاه شماری آفتابی جهان بوده است .
این در حالی است که تا پیش از این ، بنا هم " چارطاقی ها " در مناطق مختلف ایران ساخته شده بودند و همین وظیفه را با شیوه ای بسیار ساده ، اما دقیق و حرفه ای بر عهده داشتند .
تمام بناهای گاه شماری آفتابی در جهان فقط می توانند روزهای خاصی از سال ( مانند روزهای سرفصل ) را مشخص کنند و حتی با سال خورشیدی هم تنظیم نیستند ؛ اما این بنا با دقت و علمی که در ساخت آن اجرا شده ، قادر است بسیاری از جزئیات روزهای مختلف سال و ماه ها را مشخص کند .
زرتشتیان با استفاده از این بنا می توانستند بسیاری از مناسبت ها و جشن های سال را روز به روز دنبال کنند و از زمان دقیق آنها آگاه شوند .
بسیاری از بناهای چارطاقی در سطح کشور ( به تصور آتشکده ) یا به طور کامل تخریب شده و یا تغییر کاربری داده شده است . ولی خوشبختانه تعدادی هم مانند چارطاقی " نیاسر " و چارطاقی " تفرش " ، سالم مانده و برای ما و نسل های بعدی باقی مانده اند .
طبق این نظریه ؛ این بنا ، یک گاه شمار تمام سنگی ثابت در جهان است که به نظر می رسد سازندگان آن بر نکات علمیِ جغرافیایی ، نجومی ، سال کبیسه ، انحراف کره زمین نسبت به مدار خورشید ، تفاوت قطب مغناطیسی با قطب جغرافیایی ، مسیر گردش زمین به دور خورشید مسلط بودند تا بتوانند 500 سال پیش از زادروز مسیح ، چنین اثر دقیقی را ایجاد کنند .
حال آنکه کروی بودن کره زمین و گردش زمین به دور خورشید ، در چهارصد سال اخیر در اروپا کشف شد .
ساسانیان و کعبه زرتشت
کاربرد بنا در دوره هخامنشی هرچه بوده باشد ، به نظر می رسد که بنا در دوران ساسانی و به خصوص اردشیر به اوج اهمیت رسیده است .
در این دوران ، 3 سنگ نوشته مستقل بر روی سکّوهای بنا ایجاد شده است که اطلاعات گسترده ای در خصوص ساسانیان ارائه می کند .
منبع:irinn.ir
دور دنیا با یک کلیک
در میان سنگها از هیچ گونه ملاتی استفاده نشده اما در بعضی نقاط، سنگها را با بستهای آهنی به نام دم چلچلهای به هم اتصال دادهاند و از چفتهایی سربی استفاده کردهاند.
مجموعه تخت جمشید شامل هفت کاخ (تالار)، نقوش برجسته، پلکانها، ستونها، و دو آرامگاه سنگی است.
جمعا بیش از سه هزار نقش برجسته در ساختمانها و مقبرههای تخت جمشید وجود دارد که به طرز خارق العادهای هماهنگ است.
دور دنیا با یک کلیک
در امتداد جاده پوشیده شده از درختان چنار و افرا و در مرکز مجموعه تاریخیـ فرهنگی سعدآباد موزه نظامی ایران به چشم میخورد و 2 عراده توپ جنگی چرخدار در بدو ورود به موزه به بازدیدکنندگان خیرمقدم میگویند
بنای موزه در کاخی بزرگ که در ضلع شمال غربی و مشرف به کوه ساخته شده است خودنمایی میکند.
این عمارت که به کاخ شهرام مشهور است، در 2 طبقه ساخته شده و کل فضای آن به نمایش ادوات جنگی و نظامی ایران اختصاص یافته است. بازدید از موزه نظامی فرصت خوبی است تا با سیر پیدایش و تکامل ارتش در ایران آشنا شده و بر دانستههای تاریخی خود بیفزاییم.
اگر شما هم میخواهید با ما در میان گنجینههای نهفته شده در این عمارت گشتی بزنید پیشنهاد میکنیم چشم از روی این صفحه برندارید و تا انتهای این گزارش را به دقت بخوانید.
تالار یادمان و یادگاران دفاع مقدس
در قسمت کوچکی از اندرونیهای طبقه دوم موزه نظامی یکی از گمنامترین بخشهای این مجموعه واقع شده و در حقیقت به نمایش آثار و چهرههای ماندگار ارتش اختصاص دارد.
این تالار با به نمایش گذاشتن چهرههای فرماندهان نظامی دوران دفاع مقدس همچون شهید صیاد شیرازی، شهید آبشناسان، شهید فلاحی، شهید کلاهدوز، شهید ستاری و شهید همت که فرماندهی ناوچه همیشه قهرمان پیکان را به عهده داشت تلاش میکند که یاد و خاطره این دلیرمردان را همیشه در اذهان زنده و جاوید نگه دارد.
در ویترینهای این تالار لباسها، آثار، ادوات و دستنوشتههای این شهید و دیگر افتخارآفرینان ارتش به نمایش درآمده و در بخش دیگری از آن ماکت مقیاسی عملیات ثامنالائمه که به شکست حصر آبادان و تسریع در عملیاتهای جنگی جنوب ایران منجر شد با طراحی 3 بعدی کالک منطقه، محورهای دسترسی، مرز و ... به نمایش گذاشته شده است.
در بخش دیگری از این سالن ویترین ادوات غنیمت گرفته شده از نیروهای بعثی عراق به چشم میخورد و درون آن ابزارهای ارتباطی نظیر بیسیم، کلاه مخابراتی، انواع سلاح انفرادی و ... دیده میشود.
از تفنگداران قزاق تا مسلسل وینچستر
آثار موجود در تالار اصلی در واقع یکی از دیدنیترین قسمتهای موزه به شمار میرود. در ابتدای این بخش لباسهای رزمی سربازان دوران هخامنشی، ساسانی، صفویه، قاجاریه و در نهایت قزاقها به نمایش درآمده و در کنار آنها سپرها، درفشها، کلاهخودها بر جذابیت بیشتر آن افزوده است.
در بخش اول این تالار ویترینهای متعددی وجود دارد که در یکی از آنها مدال دست پوینت که نشان یکی از مهمترین دانشکدههای افسری امریکا است خودنمایی میکند.
این مدال توسط ژنرال فردریک ارونیک رئیس دانشکده دست پوینت در سال 1952 به ایران اهدا شد. از دیگر آثار موجود در این بخش میتوان به کلاشینکف ارتشبد فریدون جم، کلت کالیبر 22 روسی و امریکایی، برنو محمدرضا پهلوی و تفنگ ژ3 اهدا شده توسط رئیسجمهوری ترکیه در اردیبهشت سال 54 اشاره کرد.
مسلسل اسپانیولی 1970، تفنگ لول شکاری هندی، تفنگ 5 تیر ترکیه، طپانچه اتوماتیک جمشید آموزگار، مسلسل وینچستر و ماکزیم از دیگر آثار خاص این بخش از موزه است.
در قسمتهای مختلف این سالن سرستون نقرهای ارتش هندوستان اهدا شده در مراسم تشییع جنازه رضا خان دیده میشود و در سایر بخشها پرچم فوج فولادین، شمشیرها، نشانهای دوران پهلوی به همراه ماکت توپ اهدایی به ستاد ارتش قرار داده شده است.
فوجهای قاجاریه و سلاح زنبورک
یکی دیگر از آثار خارقالعاده این موزه دفتر اسامی و مشخصات فوجهای مخصوص ناصرالدین شاه است که با دقت خاصی نوشته شده است. در بالای این دفتر تابلو عظیمی که دربرگیرنده نمایش مراسم سلام در حضور ناصرالدین شاه قاجار است دیده میشود. این تابلو را سردار سیفالسلطنه علیاکبر خان افشار قاسمیلو در سال 1303 اهدا کرده است.
شمشیر فولادی شوسکه روسیه متعلق به سال 1829 و اهدا شده توسط نیکلاس اول به فتحعلی شاه قاجار را باید در ردیف محبوبترین آثار این گنجینه قرار داد.
تفنگهای قلعهای دوره عثمانی، قمه قشونی 1911 میلادی، تفنگ سرپر مصری، تپانچه فشنگزنی رولور 1 تا 6 اول به همراه تپانچه موسوم به شیشه عطر و اسلحه خودکاری ساخت صنعتکاران کرمانشاه نیز بر جذابیتهای این بخش از موزه افزوده است.
در وسط محوطه تالار یک شتر تاکسیدرمی شده که حامل سلاح زنبورک است بسیاری از نظرها را به سمت خود جلب میکند. این سلاح ساخت ایران بوده و در زمان نادر شاه به کار برده میشد.
در سایر ویترینهای این قسمت از موزه نظامی آثار و ادواتی از وسایل مربوط به ساخت گلولههای سرپر دیده میشود و در بخش دیگری از آن انواع دوربینهای جنگی و شکاری قرار گرفته است.
تفنگ سرپر و دوران طلایی چاشنی
در طبقه دوم موزه انبوهی از سلاحها، نشانها و ادوات جنگی به چشم میخورد و به طور شاخص سیر تکامل سلاح و مهمات ایران از زمان ورود تفنگهای سرپر، چخماقی و در نهایت چاشنیدار به نمایش درآمده است. از آثار جالب توجه این تالار میتوان به تپانچه سرپر ساخت ایران و تپانچه چاشنیدار عباس میرزا قاجار اشاره کرد.
مسلسل ماکزیم 130، مسلسل هاچکیس 1905 فرانسه و مسلسل 3 لوله ولن مظفرالدین شاه ساخت 1887 میلادی در کارخانه نوردن فلت انگلستان از دیگر جاذبههای موزه نظامی محسوب میشود.
تفنگهای سرپر شاه عباسی مربوط به سالهای 938 تا 1038 قمری، تفنگ چخماقی دوران صفویه و قاجاریه که ساخت صنعتکاران ایران و قفقاز در قرون 12 تا 14 قمری است از دیگر بخشهای جذاب این تالار است.
همچنین دیدن تفنگ برادران شرلی، تفنگ طهماسب، تفنگ 8 لول فیتیلهای به همراه دبه باروت و سپر پوست کرگدن در کنار شمشیر سفیر کبیر ایران، شمشیر فولادی و طلاکوب شده شاه عباس و به همراه شمشیر فولادی ساخت ایران در دوره صفویه خالی از لطف نیست.
از عجایب موجود در این سالن میتوان به نقشه شهر هرات و عصا تفنگی به منظور حفاظت از شخصیتهای سلسله قاجاریه اشاره کرد.
سیر تکامل توپهای تاریخی ایران
از ابتدای ورود به محوطه موزه و در امتداد سالنهای آن شکلهای مختلفی از توپهای جنگی ایران که در دورانهای گذشته مورد استفاده قرار گرفته و اکنون به عنوان میراثی ارزشمند در این موزه نگاهداری می شود نظر بازدیدکنندگان را به خود جلب میکند.
با گذشتن از توپهای برنجی ساخت ایران و توپ قلعهای قاجار که ساخت کارخانه مبارکه اصفهان کار بود به توپ کوهستانی کالیبر 75 بوفورس میرسیم که تاریخ ساخت آن به سال 1312 بازمیگردد و در کنار آن هیولای عظیم جثه که به توپ تکلول دریایی شهرت یافته خودنمایی میکند؛
کمی آنطرفتر 4 لوله توپ سنگین قلعهای که تاریخ ساخت 1828 میلادی بر روی آن حک شده جالب توجه است. این توپها از طرف امپراطور روسیه به عباس میرزا و به منظور حفظ صلح، مهر و ایجاد اعتماد در زمان امضای عهدنامه ترکمانچای اهدا شده است.
در سکوی جنوب موزه نیز 8 عراده توپ شامل آستریان 80 میلیمتری ساخت اطریش، توپ کالیبر 90 چرخدار 1878، سیندار فرانسوی، توپ 75 کشتی ساخت انگلستان، هویتزر 105، اشکودا لول بلند 105، توپ روسی کانن 120 ساخت سال 1914 و توپ کالیبر 75 سوئدی دیده میشود.
منبع:hamshahrionline.ir
دور دنیا با یک کلیک
قلعهٔ نصوری واقع در شهر بندر طاهری از توابع بخش مرکزی شهرستان کنگان یکی از اثرهای تاریخی و از نقاط دیدنی استان بوشهر در جنوب ایران است.
«قلعهٔ نصوری» در ۲۵۰۰ کیلومتری خاور استان بوشهر قرار گرفتهاست. قلعهٔ نصوری به «قلعه شیخ» نیز مشهور بودهاست، و متعلق به اوایل دورهٔ قاجاریه است. ساخت قلعه به امر شیخ جبار نصوری درحدود ۱۸۰ سال پیش انجام یافته و معمار آن علی اضعر شیرازی بودهاست. مصالح به کاررفته، سنگهای بزرگ و ملاط آن گل و گچ است. دَر ورودی قلعه از سمت جنوب و رو به خلیج فارس است که دارای دَر بزرگ چوبی با گل میخ و کنده کاری است. ب
عد از ورودی اصلی یک هشتی بزرگ وجود دارد که دارای هشت طاقچه سادهاست. زمانی که انسان از هشتی وارد حیاط بیرونی میشود؛ در جبهه شمالی آن یک ردیف پلکان به طبقه دوم منتهی میشود و یک درب چوبی ساده، آن را به اندرونی وصل میکند. در جبهه باختری نیز یک پلکان به طبقه دوم میرود. در این طبقه یک ایوان با ستونهای سنگی و گچبریهای جالب وجود دارد. این ایوان از طرف پنچ در چوبی به اتاقی راه مییابد که باختر آن قرار دارد.
در این اتاق یک گچ بری با تزیینات گل و بوته وجود دارد که فاقد هرگونه تزیین است و در جبهه باختری از طریق پلکانی به طبقه دوم راه مییابد. این بنا دارای بادگیری همانند بادگیرهای ساختمانهای ساحلی خلیج فارس است. این بنا ویژگی معماری ساختمانهای قاجاریه را دارد. قلعه دارای ایوان ستون داری در طبقه دوم میباشد. تزیینات گچ بری مربوط به این قسمت است. سبک کار و تراش آنها شبیه ستونهای بازار وکیل شیراز است. گچ بریها شامل شاخ و برگ گل و بوته، فرشتگان و پرندگانی است که بر رونق و زیبایی قلعه افزودهاست.
دور دنیا با یک کلیک
منطقه مستقل و خودمختار "تبت" با مساحتی بیش از 1/22 میلیون کیلومتر مربع و جمعیت 2/3 میلیون تن در جنوب غرب چین واقع شده است . سرزمین توریستی تبت، که به "بام جهان" شهرت دارد و سومین قطب جهان محسوب می شود، در فاصله 4 هزار متری از سطح دریا قرار گرفته و قله سر به فلک کشیده رشته کوه های هیمالیا که از میان چین و نپال می گذرد در میانه این سرزمین، 8848 متر ارتفاع دارد . دمای هوای این فلات، بسیار متغیر بوده و در مدت شبانه روز، نوسانات دمایی بسیاری دارد .
سونگ زانگاربو نخستین پادشاهی است که در قرن 7 پیش از میلاد سلسله حکومتی خود را آغاز کرد; سپس این ناحیه به منطقه اجدادی سلسله یوآن تبدیل شد در دوره حکمرانی دالایی لامای پنجم دولت گدانپوزانگ روی کار آمد; تا اینکه در سال 1911، در پی انقلاب آن، جمهوری خلق چین، دولتی اجرایی در آن مستقر کرد .
پایتخت منطقه خودمختار تبت که مساحتی معادل 544 کیلومتر مربع را در برگرفته و به "سرزمین خدایان" مشهور است، در شمال رودخانه لهاسا قرار دارد و از تاریخی به قدمت 13 قرن حکایت می کند . لهاسا شهر طلوع خورشید، هر ساله 3 هزار طلوع را شاهد است.این مرکز تجاری، سیاسی، فرهنگی و مذهبی، مناطق تاریخی بسیاری در خود دارد.دالایی لامای پنجم، این شهر را پایتخت خود قرار داده و کاخ مشهور پوتالا را در آن بنا کرد . لهاسا که از سال 1642 به عنوان پایتخت تبت قد برافراشت، در قرن 7 پس از میلاد، مرکز قدرت مهمی به شمار می رفت و هنوز هم قلب و روح تبت در آن می تپد .
کاخ معروف پوتالا که بر روی تپه سرخی در قسمت غربی لهاسا قرار گرفته، در سال 640 در دوره حکومت سونگسان گامپو ساخته شده است . این کاخ باشکوه، با 117 متر ارتفاع و مساحتی افزون بر 130 هزار متر مربع، بیش از 1000 اتاق را در احاطه خود دارد.این بنا از سنگ و چوب ساخته شده و دیوارهایی به ضخامت سه متر دارد که آرامگاه های بسیاری از دالایی لاماها را در برگرفته است . آرامگاه دالایی لامای پنجم با ارتفاع 5 متر در قسمت غربی کاخ قرار دارد که با طلا، مروارید و الماس آراسته شده است.در واقع، این کاخ دستاورد فعالیت های موفقیت آمیز دالایی لاما و یاران وی است.
چرا که ساختمان اصلی آن در قرن 9 از بین رفته و در دوره دالایی لامای پنجم دوباره ساخته شد.این بنای بزرگ، مجموعه ای از کارهای هنری شامل مجسمه های تزیین شده، نقاشی و آثار مجسمه سازی تبتی های قدیم را در خود حفظ کرده و در سالن بزرگ آن که "ساسونگ لانجی" نامیده می شود، تصویر بزرگی از امپراتور "کیانلونگ" قرار گرفته که در زیر آن جمله مشهور "زندگی جاوید جاوید جاوید از آن امپراتوری حاضر باد" از وی، به زبان های مغولی، هان، تبتی و مانچو نوشته شده است .
پوتالا صدها سال است که مکان مقدسی به شمار می رود و هر ساله هزاران زائر از تبت و دیگر نقاط چین برای عرض ارادت به این منطقه می آیند تا این شهر مقدس را زیارت کنند . بعد از آزادی تبت، پوتالا در فهرست مناطق فرهنگی تحت حفاظت ثبت شد که از لحاظ معماری، از عجایت مورد ستایش جهان به شمار می رود . " سونگ کاسا"، در سال 1409 این صومعه را که بر فراز کوه "وانریگو" در 60 کیلومتری شرق لهاسها واقع شده، بنا کرد."کاندان" که جز» سه صومعه اصلیGelukpa در لهاسها محسوب می شود، بیش از 108 مناره دارد و ظرفیت پذیرش و حضور بیش از 3500 راهب را در یک زمان دارد .
گاندان نیز از آثار فرهنگی به ثبت رسیده تبت است که در زمان انقلاب آزادی تبت، خسارت های بسیاری بر آن وارد آمد و اکنون نیز بودجه خاصی برای مرمت آن هزینه می شود. همچنین صومعه سارا که در تبت به معنای تگرگ است، از داستان هایی حکایت دارد که درباره بارش تگرگ به هنگام ساخت بنای آن روایت می شود . سارا، آخرین صومعه از سه صومعه اصلی ساخته شده در لهاسا، برخلاف گاندان و دریپونگ بر روی کوه ساخته نشده است . سارا در سال 1419 زیرنظر معلمی برجسته به نام "شاکایشی" ساخته شد . وی در زمان مغول ها به پکن رفت تا بودیسم را رواج دهد.در طول تاریخ هدایای بسیاری ازسوی امپراتوران چین به سارا رسید که تاکنون نیز حفظ شده است .
این بنا که با بیش از 32 بخش و سالن، محل زندگی بیش از 10 هزار راهب بوده و به واسطه قدمت مذهبی خود از دوره مینگ افتخارات بسیاری دارد، از سال 1982 در فهرست آثار فرهنگی حفاظت شده تبت، ثبت شده است . " سونگ کاپا" در سال 1416 معبد بزرگ در یپونگ Monastery Drepung را در غرب لهاسا بنا کرد که اکنون بزرگترین و غنی ترین معبد، از سه صومعه مشهور لهاسا به شمار می رود .
دالایی لامای پنجم هنگام ساخت پوتالا در این منطقه ساکن بوده و بر آن حکومت می کرده است.از فراز این بنا که در ارتفاع بالایی ساخته شده، تمام لهاسا را می توان دید . داستان های بسیاری درباره دریپونگ تعریف شده، ازجمله آنکه سونگ در زمان ساخت این بنا، صدف حلزونی شکلی را پیدا کرد که به نظر می رسید آن را بودا ساکیامونی در آنجا نهاده است.این صدف، به عنوان گنجی ارزشمند به معبد اهدا شد و امروزه در کنار مجسمه طلایی بودا به نمایش گذاشته شده است .
خیابان مرکزی لهاسا که بار خور (darkhorstreet the) نام دارد،دورتادور معبد جوخانگ را در بر گرفته و به مسیر گشت زائران مشهور است، نخستین خیابانی است که در این شهر ساخته شده است . در اطراف این خیابان، خانه ها و مغازه های کوچک بسیاری ساخته شده، که در 30 سال گذشته روند روبه توسعه ای داشته است .
گردشگران از "بارخور" به عنوان پنجره تبت یاد می کنند، چرا که تمام نیازهای فرهنگی در این منطقه به نمایش درآمده و به همین دلیل، گذر از آن برای گردشگران از ضروریات محسوب می شود . معبد جوخانگ ( Temple Jokhang The در سال 647 پس از میلاد درست در مرکز لهاسا ساخته شد و گفته می شود فضا و مکان ساخت آن را همسر امپراتور "گامپو" تعیین کرده است.این بنا را صنعتکاران ماهر نپال، چین و تبت با معماری متفاوتی ساخته اند . این معبد، مرکز عرفان و مقصدی مقدس برای زائران بودایی، تبت به شمار می آید.در سالن بزرگ آن، اشیایی متعلق به دوران کودکی بودا ساکیامونی وجود دارد که در سال 700 پس از میلاد به تبت آورده شده است .
در میان این اشیا، مجسمه بودا قرار گرفته که زائران بودایی بسیاری را هر سال در کنار خود جمع می کند.در بیرون معبد درخت نخل بزرگی سربرافراشته که در مقابل آن یک مناره سه متری از سنگ ساخته شده و مربوط به سال 823 پس از میلاد است . برفراز سقف طلایی معبد، تندیس های بسیاری به چشم می خورد که بر زیبایی های آن افزوده و هرساله میزبان برگزاری فستیوال بزرگ عبادت و شکرگزاری است . این مراسم، نخستین بار در سال 1409 با حمایت سونگ کاپا برگزار شد و پس از آن نیز هر سال در همین مکان زائران بسیاری به ادای مراسم مذهبی می پردازند.
برگرفته از blog.sakkoo.com