دروازه قرآن شیراز یکی از 6 دروازه باقیمانده این شهر و یکی از آثار دیدنی شیراز به شمار میرود.
دروازه قرآن از زمانآلبویه در همین مکان فعلی بارها ویران و تجدید بنا شده است.
ویران شدن این بنا در سال 1315 ه.ق به دستور والی وقت یکی از این نمونههاست.
دروازه قرآن کنونی را نیکوکاری به نام حسین ایگار ساخته و به مردم شیراز هدیه کرده است.
در بالای طاق بزرگ این دروازه اطاقی تعبیه شده که دو قرآن کتابت شده به دست سلطان ابراهیم نوه شاهرخ تیموری در آن نگهداری میشده است.
مردم شیراز قدیم، اول هر ماه قمری با عبور از زیر قرآن که آن را به حضرت علی علیهالسلام منتسب میدانستند خود را در برابر خطرها و بلاها بیمه میکردند.
آنها عقیده داشتند که کلامالله مجید تا پایان ماه آنان را از هر بلایی حفظ میکند.
این دو قرآن که در اصطلاح آن را قرآن هفده منی مینامیدند هم اینک در موزه پارس شیراز در معرض دید علاقه مندان قرار دارد و یکی از شاهکارهای نگارش کتاب آسمانی مسلمانان جهان به شمار میرود.
دروازه قرآن شیراز در کنار تفرجگاه گهواره دید و مقبره خواجوی کرمانی از شاعران مشهور کشورمان قرار دارد وگردشگران بسیاری با عکس گرفتن در کنار این اثر تاریخی خاطرات شیرینی را با خود به همراه میبرند.
دور دنیا با یک کلیک
لاهیجان نیوز :موزه تاریخی چای ایران یکی از مکانهای دیدنی شهر لاهیجان است که همه روزه پذیرای بسیاری از افراد بومیو گردشگران است.
لاهیجان یکی از قدیمی ترین و زیباترین شهرهای استان گیلان است که به "شهر چای" شهرت دارد زیرا چایکاری در ایران برای نخستین بار به همت "حاج محمد میرزا کاشفالسلطنه چایکار" در سال 1319 هـ.ق در لاهیجان آغاز شد و بهسرعت در این شهر و دیگر مناطق سواحل جنوبی دریای مازندران توسعه یافت.
مزار کاشف السلطنه روی تپهای از چای که توسط وی در سال 1307 شمسی خریداری شده بود جای دارد، ابتدا بنا به وصیت کاشفالسلطنه مزار وی که از مرمر سیاه بود بدون سقف و حفاظ و در میان بوتههای چای قرار داشت اما اندکی بعد مقرر شد که دو درصد درآمد چای به ساخت مقبرهای درخور شأن او اختصاص یابد.
بنای مزار"پدر چای ایران" به سبک معماری غربی طراحی و ساخته شده است بدین ترتیب از سال 1335 شمسی بنای فعلی به سبک معماری غربی تهیه و به همت " انجمن آثار ملی" به شکل کنونی با اسکلتی از بتن مسلح و نمای سنگ تیشهای طوسی رنگ با زیربنای 512 مترمربع ساخته شد.
همچنین از سال 1371 شمسی کل مجموعه به سازمان میراث فرهنگی کشور واگذار شد و سالن مستطیل شکل نسبتاً وسیعی در جوار برج آرامگاه بود برای احداث "موزه تاریخ چای ایران" درنظر گرفته شد.
این طرح با پیشنهاد، نظارت و اجرای سازمان میراث فرهنگی و با غرفه بندی و بهره گیری از تزئینات سنتی چوبی بسیار زیبا در دو طبقه پلکانی شکل در شهریورماه 1375 شمسی به پایان رسید.
این مجموعه هماکنون با داشتن ادوات و وسایل سنتی و تخصصی مربوط به چای و مدارکی مربوط به چگونگی فعالیتهای پدر چای ایران همه روزه پذیرای بسیاری از افراد بومی و نیز گردشگران است.
موزه چای دارای سه قسمت همچون آرامگاه که با برجی مرتفع و چهارگوش در غرب و سالن اصلی که با دو اتاق به ابعاد حدود 14 مترمربع در شرق جای دارند.
ورودی اصلی بنا در سمت شرق، ابتدا به دو فضای جانبی تالار اصلی گشوده و با پرده ای از نمایش تعزیه آراسته شده است.
در سمت راست، اسناد و مدارک تاریخی مربوط به کشف و امتیاز و عکسهای اولیه کاشفالسلطنه به دیوار آویخته شده است همینطور اتاق سمت چپ، محل اسکان مدیر و اتاق نگهبانان موزه است.
تالار اصلی توسط یک طبقه چوبی به دو بخش فوقانی و تحتانی تقسیم و در ابتدای تالار دو پلکان چوبی با حالتی نیمه دوار به طبقه دوم منتهی می شود.
در جانب دیگر تالار در طبقه همکف، پلکانی سنگی به مقبره کاشفالسلطنه راه مییابد، طبقهبندی تالار با نمایی چوبی به موازات ستونهای شش گانه داخلی انجام شده است.
غرفههای این تالار در دیوارهای جانبی و به صورت جعبه آئینهای سراسری ایجاد شده است، در طبقه همکف در داخل ویترینها دو سماور روسی، سینی نقره، انگاره ساخت اصفهان، پیمانه و جعبه چای، چپق کیسه توتون، قهوهخوری چینی، مشربه و دستنوشتههای کاشفالسلطنه در معرض دید قرار گرفتهاند.
در ویترینهای طبقه فوقانی وسایلی مانند ظروف سفالی و زیورآلات و اشیایی دیگر از عصر اشکانی و سلجوقی و نیز اسناد و قباله، تسبیح، جاجیم، پیمانه شیر، هاون چوبی، تغار کوچک چوبی، تنگ و... به نمایش گذارده شدهاند.
در فضای داخلی قسمت مقبره، کف آرامگاه با مرمر سفید فرش شده و دیوارهای جانبی به صورت مدور و با ستونهایی مرتفع که تا سقف امتداد یافته جلبنظر میکند.
بر شکافهای نیمه مدور دیوارهای داخلی، عکسها و اسناد مربوط به شخص کاشفالسلطنه به دیوار آویخته شده است.
سنگ مزار کاشف به رنگ قهوهای در ابعاد 78 در 172 سانتی متر و با خط نستعلیق دارای چنین نوشتهای است: "هوالباقی - جایگاه و مزار شاهزاده حاجی محمد میرزا کاشفالسلطنه چایکار است که پس از اتمام تحصیلات در اروپا در سنه 1314 هجری در سن 35 سالگی به سمت ژنرال قنسولی هندوستان رفت و در ضمن اقامت در آن سرزمین، فن زراعت چای را آموخته و این محصول گرانبها را با هزاران مشقت به رسم ارمغان به وطن عزیز خود آورد."
"کاشف السلطنه اول کسی بود که چایکاری را در ایران، وظیفه همت خود دانسته و تمام عمر علاوه بر خدمات عمده که بر دولت و ملت نموده با نهایت سعی دراین راه کوشیده و مجددا برای توسعه کشت چای در سن 65 سالگی مأمور به هند و چین و ژاپن شده و در مراجعت از راه بوشهر در روز شنبه 31 فروردین 1308 شمسی دو ساعت بعدازظهر در " کتل ملوب " با اتومبیل پرت و این جهان را با جهانی آرزو به جهانیان واگذار و شهید راه وطن شد."
نمای بیرونی موزه به طور کامل با سنگ تیشهای خاکستری پوشیده و کف سالن اصلی و محوطه مقبره نیز با سنگ مرمر فرش شده است.
آرامگاه کاشفالسلطنه و موزه تاریخ چای ایران، متعلق به دوره معاصر بوده و دارای شماره ثبت ملی 1769 سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور است.
در موزه تاریخ چای ایران 532 قلم اشیای تاریخی ثبت شده است
رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان گیلان در این ارتباط گفت: درموزه تاریخ چای ایران 532 قلم اشیای تاریخی ثبت شده است.
محمدحسین مهدیپور افزود: از این تعداد اشیای موزه 89 قلم مربوط به اسناد متعلق به مرحوم کاشفالسلطنه پدر چای ایران و دیگر تجار محلی است.
وی با اعلام اینکه گنجینه تاریخ چای ایران از سال 1375 در کنار مقبره کاشفالسلطنه در لاهیجان افتتاح شده است، یادآور شد: این موزه با امتیاز تخصصی بودن، مجموعهای از ابزار و ادوات تهیه و مصرف چای را در خود دارد.
دور دنیا با یک کلیک
کاروانسرای مشیرالملک در ضلع شرقی میدان مرکزی شهر برازجان قراردارد.این کاروانسرا در سال 1250 شمسی به فرمان حاج میرزا ابوالحسن خان مشیرالملک با هزینهای معادل 40 هزارتومان ساخته شد
معمار این ساختمان حاج محمد رحیم شیرازی سازنده پل مشیر و کاروانسرای دالکی است که به طرز ماهرانهای اقدام به ساخت این بنا به سبک معماری زندیه کرده است.
عمده مصالح تشکیل دهنده این کاروانسرا سنگ، گچ و ساروج است و در کف آن از تخته سنگهای بزرگ تراشیده شده، استفاده شده است.
بام کاروانسرای مشیرالملک نیز با سنگ پهن تراشیده شده مفروش شده بود که به هنگام بارندگی آب باران بوسیله ناودانهای سنگی که به طرز جالبی تعبیه شده بودند به بیرون از کاروانسرا هدایت میشد.
در دیوار ضلع غربی کاروانسرا درب ورودی بسیار بزرگی از جنس چوب قرار دارد که راه ورودی اصلی به حیاط کاروانسرا بوده است.
در همین ضلع طبقه دوم کاروانسرا وجود دارد که به شاهنشین معروف است. در جلوی شاهنشین یک تراس نسبتاً وسیع رو به خارج وجود دارد.
در دو طرف این شاهنشین راه پله هایی وجود دارد که پشت بام کاروانسرا را به محوطه دیگری که اندرون کاروانسرا و مخصوص زنان و کودکان بوده است وصل میشود.
این بنا مثل سایر کاروانسراهای دیگر دارای 4 برج مرتفع است. مساحت کل بنا 7000 متر مربع با زیر بنایی در حدود 4200 متر مربع میباشد.
کاروانسرای مشیرالملک مجموعاً دارای 68 باب اتاق و حجره بوده که به دلیل تغییر کاربری آن در دورههای بعدی تعداد اتاقها کم یا زیاد شدهاند.
از این بنا تا سال 1300 شمسی به عنوان کاروانسرا استفاده میشد که به دلیل واقع شدن شهر برازجان بر سر راه تجارتی شیراز به بوشهر مکانی مناسب جهت استراحت کاروانیان بوده است.
از سال 1300 شمسی که قشون نظامی به برازجان وارد شد این کاروانسرا محل مناسبی برای استقرار نظامیان شناخته شد.
از سال 1335 با تغییرات و تعمیراتی، این بنا در اختیار شهربانی قرار گرفت که از آن به عنوان زندان استفاده میشد. به همین دلیل به دژ برازجان معروف شد.
این بنا سال 1377 با پیگیریهای مکرر مدیریت میراث فرهنگی بوشهر به دلیل اهمیت و ارزش آن تخلیه شد و در جهت کاربری فرهنگی و هنری این اثر تاریخی مرمتهای لازم روی آن صورت گرفت.
کاروانسرای مشیرالملک در سال 1362 به شماره 1638 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.
دور دنیا با یک کلیک
عمارت کلاه فرنگی (آرامگاه وکیل) در میان باغ زیبایی بنا شده است. در زمان حکومت زندیه، این عمارت باشکوه محل پذیرایی میهمانان و سفیران خارجی و مراسم رسمی و اعیاد مختلف بوده است. بنا به وصیت کریم خان زند (وکیل الرعایا)، جسد وی را در شاه نشین شرقی عمارت دفن کردند و آنرا آرامگاه وکیل نامیدند.
این عمارت به صورت هشت ضلعی بوده و بوسیله ازاره های سنگی یکپارچه و تزیینات کاشی کاری با نقوش اسلیمی، گل و مرغ، مناظر شکارگاه و صحنه های الهام گرفته از قصه ها و داستان های قدیمی تزیین شده است. داخل بنا شامل یک تالار، مرکزی گنبد دار و چهار شاه نشین جانبی است که در حد فاصل آنها یک اتاق قرار دارد.
عمارت کلاه فرنگی از سال 1315 شمسی به موزه تبدیل و عنوان موزه پارس بر آن نهاده شد. آثار و اشیا موجود در آن، شامل اشیا ماقبل تاریخ و دوران اسلامی است که از جمله این آثار؛ ظروف سفالی، مفرغی، کتب خطی، تابلوهای نقاشی و آثار لاکی مربوط به ادوار مختلف می باشد.
دور دنیا با یک کلیک
برج شمس تبریزی روی مزاری منسوب به شمس تبریزی در دوره صفویان در شهر خوی ساخته شد.
این بنا در محلهٔ امامزاده سید بهلول در شمال غربی شهر خوی در آذربایجان غربی واقع است.
سطح بیرونی این مناره با شاخهایی از قوچ وحشی که شاه اسماعیل صفوی طی اقامت 40 روزهاش در کوه چله خانهٔ خوی شکار کرده بود، تزیین شده است.
طبق اسناد موجود، این بنا به دستور شاه اسماعیل صفوی ساخته شده و مناره آن به وسیله شاخ قوچهای وحشی تزئین شده است. از شاخ قوچ در مناره یاد شده برای نشان دادن قدرت و مهارت شاه اسماعیل در شکار قوچ در یک روز صورت گرفته است.
مدارک و تصاویر مینیاتوری باقیمانده از مقبره شمس تبریزی در شهرستان خوی نشان میدهد این بنا در ابتدا از ۳ مناره دور قبر شمس تشکیل شده بود که به دلایل طبیعی اکنون تنها یکی از آنها مانده است.
برج شمس تبریزی 3.40 متر قطر داشته و مساحت آن نیز ۱۱ متر است.
مقبره شمس تبریزی دارای برجی به ارتفاع ۱۷ متر است و آرامگاه شمس در فاصله ۱۰ متری از مقبره ساخته شده قرار دارد.
محمدبن علی بن ملک تبریزی ملقب به شمسالدین، یا شمس تبریزی در سال 582 هجری قمری در خوی به دنیا آمد.
مقبره شمس تبریزی که دارای برجی به ارتفاع ۱۷ متر است از چند سال گذشته به طور محسوسی منحرف شد و بیم آن می رفت که بنای برج در آینده فرو بریزد.
به همین دلیل در سال 1386 با همکاری کارشناسان ایتالیایی، مقبره و برج شمس تبریزی در شهرستان خوی مرمت شد.
دور دنیا با یک کلیک